خـــــدايــه وبــــښـې زمـــونــږ مـيــنــدې بـا بـا ګــان خــويـنـدې ورونه مـونـږ، زمــونـږ واړه دوســـتـان ربـه فــضــل او کــــرم ســــتـــا نـه مــونــږه غـــــواړو تــه فــــاضــــل يــــې هــم کــريــــم يــې هـــم رحــمـان عــــبـــادت، روژې، تـــــوبـــــې مــو کــړې قـبـولـې مــخ تــورن نـکـړې خالـقه د نـبــي خـپـل امــتـيــان صــــوابــــونــه کـرامــات واړه ســتـا د پــاک کـلام ور تـــقـديـم پـه روحانيت دی…

يـــو قـــلـــم ډېـــرې يـــې مــعــنــېډېــــر يــــې مــــــــطــــلـــــــبــــونــــه مـــخــــتــــلــــــــف يـــې كارونــــــه زه د ډاکتر کبیر ستوري ددې پښتني تحفې په حواله دومره ويلاى شم : ســـــــتـــــــا د قـــــــــــلــــــــــم تــــــــــوره لـــكــه جـــــنـــــډه د پـــــــښــــــتـــون لــكـــه يــو خـــرپ د ابـدالـي د تــــورې لكه يـو بـرېـښ د خـوشـال خــان د قلم لكه اواز د باچا خان د خاورې ددې…

مرحوم ډاکتر کبیر ستوری د ټولو پښتنو ستوری ؤ، د ټولو افغانانو ستوری ؤ خو ما په خاص ډول خپل شعر د کونړ په هکله لیکلی دی چې کونړ د ارواښاد ډاکتر کبیر ستوری د زیږدولو ځای ؤ او کله چې ډاکتر کبیر ستوری ددې فانی دونیا څخه سترګی پټی کړی نوبیا ئې هم د…

ته وې ســتـورى د ســـبا هــم روڼ ســتورى د مـاښــام ته وې ستــــورى ځلاداره د کـــونـــړ د شـين اسـمــان ته پتنګ د پښتو ژبې ته ډېر دوست د خپل لوى قام تـا ګاللـې شـــــوګـــــيـرې دي په خـدمت کـې د افغان تا د شـــــــعـــر غــــــزل پــه ژبـــه رابـللي پښــــتانه دي د قــــلــم تــــورې په شــــرنګ دې…

مـــئــيـــن مـــئــيـــن دى په پــښـــتو دى مئين پــــه لــــــرو بــــــــــرو پــــــښـــــتــنو دى مـئين دا خــــړ ريـــګــونــه يــــې رانـــجــه د سـترګو پـــه دې دشــــــتـــونـــو او مــــېــرو دى مئين تــــتـــه بـه نـه کــــــړي پــه زنــــــدان کــــې رڼا د ســــــبا ســــتـــوري پـــه تــيـــارو دى مئين بېلات هـغوى کړي چې څـوک ســر بچ کـوي کــــــــبــيــــر په دام دار او…

ای د کــــــونـــړ خـلــکــــــــو دا احـــــسان دی مــــونـږ مـــنـو تــنـر کـــې زیــــــږیــدلــی قــــــهــرمـــــان دی مــــونـږ مـــنـو ټــــول خـلک دی پښتانه دي د وطـن په مــیــنه مـست دي په غـــروکــې دی وسـیـږی هغه زمریان دی مــــونـږ مـــنـو ســـتاســــو قــــربــانــۍ بــانــدی مــــلــت فــــــــخــر کــــوي د تــــوري او مــیــړانــی تــل غـــــازیــان دی مــــونـږ مـــنـو د ســـتوري پـه شــــان…

زه اوزماکورنۍ ټوله دارواښا د ډاکټرکبیرستوري اوانجینرجنرال میروخان له څنګ په څنګ انځورونو څخه دومره خوشحال شـو. چي خندلي مونه شول ،اودومره خــفه شــو چي ژړلي مـونه شول،داځکه چـــي خندامودژړا او ژړامو دخندا په مخکي مقا بله درلودله ، لکه پښتون شاعـرچــي وایي: غــــــم دتبســم پــه جـامه نــــغـاړم لــه وګــړو پـټ لکـه ګلاب په پریشاني…

دا ســـــتــــوری ښــــایــــســــتـــه دی د اســـمـــان پــه افــــقـونـــو کــې دا ســتـوری هـمـیـشـه دی د کــیـــهــان پـــه لـــوړ بــــرجــــونــــو کـــې دا ســتـوری دی ځـــلانــــــده تــــل ځـــــلــیـــــږی تـــورتـــمـــونــــو کـی دا ســتـوری به راخـیـژی پــــښــــتــونــخـــوا د غـــرو ســـــرونــــو کـې دا ســـــتــــوری تـــــــــــل وفـــــــــــــا او عـــــــــــدالـــــــــــــت لـــــــــــری دا ســـــــــتـــــوری تــــــــــــــــل صــــــــــــــفـــــــا اوصـــــــفـــــــت لـــــــری دا ســــــــتـوری د پــــښــــــــتـــــون قـــــــــام تـــــــه…

هــیـر می لا نــه دی د مــیـونـد سـتوری مې نه هیریږی د چــا ســپــرلـی د چـا د ژونـد سـتـوری مې نه هیریږی د پښــتــــنو د پــــيـوســتـون هــغـه ژونــــدۍ خـــاطـــره د لـرو او بـر د پــیــونــد ســـتـوری مـــې نــه هــیـریـــږی هــغه شـغلـه چـې هـــری خـــوا تـــه ئـــې لاســونـــه وهـل د افـق لاســو کــې د خـونـد ســتوری…

لاره د پــــښــتــو کـــې ډیــر ځــلانــده ځـلیدلی وی مین په خپل ولـــس وی پـــه غــم کې ژړیــدلی وی لاره دې پـښـتـو وه، پښـتـونــوالــه دې قــانــون ؤ ځـکه پــه زنــدان کــې د اغــیـار خـو کړیدلی وی هــر پــــښـــتـــون د پـــــــېــښـــور کـــــه د کــابـــل ؤ ارواښــــاده هـــــــم دې زړه هـــــــم دې ګـــــوګـــــل ؤ ســـتـا یــادونـه دې ژونـدې…