ستوری بابا ته

ســتا نـه لـــیــدل مـــې ســـخـــت ارمــــان پـــــاتــی شو

اودغـه ســوال مــې اوس نـیمګړی په جهان پاتی شو

ظـالـم قـسـمـت زمــوږ نه یــوړی د مــــرګــي په طــرف

مـوږ لــوی واړه درنـه دنـ‏‏ــیـا کــې یــتـیـمـان پاتی شو

چـې تــصـور ته دی نـزدی کـړم خپل زړګی ته ستور یا

سـتـا نـه بودن راتـه د اوښکو لوند ګــریوان پاتی شو

تــاخــــو ویـــل چـې ســـره یـــوشــۍ لــروبــرو وروڼـو

اوس چې ته لاړی دغه خیال ویر او خفګان پاتی شو

دادی لـټون سـترګې به خود په ژاړه سـری وي وروڼـو

ستوري بابا غوندی رهــبر نه درست افـغان پاتی شو

همدا شعر د داود عبدالغفور لټون په خپل غږ کې واورۍ


Daud Abdul Ghafoor Latoon